(1844-1896)
გულზე ცრემლებს მაფრქვევს სევდა,
როგორც ქალაქს ნაწვიმარს...
რა სევდაა, ან რად მდევდა,
დამინდობს თუ გამწირავს?!
მიწა ისმენს წვიმის ჰანგებს,
ზეცა გადაინისლა...
მოწყენილ გულს მკერდში აგნებს
სიმღერები წვიმისა.
უმიზეზოდ ტირის გული,
მომაბეზრა თავი და
ან რით არის გათანგული
ან რა ზღვარს გადავიდა?!
გულს ტკივილი გარს რომ უვლის,
სულ უბრალოდ აიტანს -
არც სიყვარულს, არც სიძულვილს
არ გრძნობს აღარავითარს.
მეორე ვარიანტი
ტირის გული და ცრემლი სდის ისე,
ქალაქში უცებ გაწვიმდა თითქოს...
ნეტავ რა სევდით აღივსო ისევ,
ნეტავ ცრემლებით რა საშველს ითხოვს?!
აწვიმს მიწას და აწვიმს სახურავს
და ტკბილი ხმებით კვლავ ვიბანგებით...
იქნება გულმა დაიმსახურა
ეს მონატრება წვიმის ჰანგებით?!
ტირის და ისევ არ მესმის რატომ?!
თავად შემძულდეს ეს გული ლამის...
ნუთუ ღალატით დარჩა ის მარტო?!
ნუთუ აქვს გლოვას მიზეზი რამის?!
იქნებ უბრალოდ, ან იქნებ წვიმით
გული უცნაურ გრძნობამდე მიმყავს,
ალბათ, ტკივილი მეწვია იმით,
რომ არვინ მძულს და არავინ მიყვარს.
მეორე ვარიანტი
ტირის გული და ცრემლი სდის ისე,
ქალაქში უცებ გაწვიმდა თითქოს...
ნეტავ რა სევდით აღივსო ისევ,
ნეტავ ცრემლებით რა საშველს ითხოვს?!
აწვიმს მიწას და აწვიმს სახურავს
და ტკბილი ხმებით კვლავ ვიბანგებით...
იქნება გულმა დაიმსახურა
ეს მონატრება წვიმის ჰანგებით?!
ტირის და ისევ არ მესმის რატომ?!
თავად შემძულდეს ეს გული ლამის...
ნუთუ ღალატით დარჩა ის მარტო?!
ნუთუ აქვს გლოვას მიზეზი რამის?!
იქნებ უბრალოდ, ან იქნებ წვიმით
გული უცნაურ გრძნობამდე მიმყავს,
ალბათ, ტკივილი მეწვია იმით,
რომ არვინ მძულს და არავინ მიყვარს.
