ემილი დიკინსონი

(1830-1886)

შორეულ მთვარეს ხელები ქარვის
აქვს თითქოს მარად ზღვისკენ გაწვდილი...
ზღვაც, მთვარის გარდა, არსად და არვის
არ სდევს მორჩილად, როგორც ყმაწვილი.

ზღვას მთვარე მართავს, თუ სად და როდის
ტალღა ნაპირთან ტალღით მორიყოს...
ზოგჯერ ქალაქთან სულ ახლოს მოდის,
ზოგჯერ ცდილობს, რომ მისგან შორს იყოს.

ჩემო ბატონო, შენც ქარვის ხელით
ზღვასავით მართავ ჩემს გრძნობებს თითქოს...
ჩემი სიცოცხლე არსებით მთელით
ბრძანებას შენსას ელის და ითხოვს.