იტალიური საბავშვო პოეზია

* * *
ფურცელ–ფურცელ კალენდარი შრიალებს,
დრო ახალ წელს სანამ მოაბრიალებს,

ჩაიქროლებს დღე–ღამეთა ზღაპარი,
აინთება საახალწლო ლამპარი,

ახალი დრო თან სიკეთეს იახლებს
და მოიტანს აურაცხელ სიახლეს.

სასიკეთო ნატვრითა და ოცნებით,
სხვებს დავკოცნით და ჩვენც დავიკოცნებით,

დაპირებებს დავარიგებთ იაფებს,
ტაძრებს სანთლის შუქი ააკიაფებს,

რომ ატყდება საჩუქრების ტრიალი,
ცას შესწვდება ჩვენი გულისფრიალი,

ჩვენს უსაზღვრო სიხარულს რომ ნახავო,
მოდი მაშინ... მოდი, წელო ახალო!

* * *
ორშაბათი ამბობს: "ჩქარა! ამოძრავდით ყველაო!"...
სამშაბათი უარზეა: "ჩქარა არა – ნელაო!"
ოთხშაბათი გაჩხერილა არხეინად შუაში...
ხუთშაბათსაც სულ არ მოსდის ფაციფუცი ჭკუაში...
პარასკევი ვინმეს ეძებს მეგობრობის იმედით,
შაბათი კი აღმა–დაღმა დაქრის ველოსიპედით...
ნეტავ კვირა რაღას ფიქრობს, რას წუხს და რას განიცდის?
გათენდება კვირადღე და თავის საქმე მან იცის.

* * *
დაიწყება მალე თოვა,
თეთრი ფანტელები მოვა...

როგორც აურაცხელ  ფიქრებს,
ცა დაგვაყრის ზღაპრულ ფიფქებს,

და ჩვენც ციურ ვარდის კონებს
მათი ხილვა მოგვაგონებს...

მდუმარედ და ნება-ნება
თოვლი მიწას ეფარება,

რომ აღავსოს ყველას გული
სიმშვიდით და სიყვარულით.

* * *
დაბალი ხმით ვისაუბროთ, ბავშვებს ლექსი ვუამბოთ:
ნეტავ ღამით ვინ სად დადის - აზრით ანდა უაზროდ?

იქნებ ვინმე პრინცია და ღამის ორომტრიალი
არ ასვენებს, რადგან ესმის მას ფოთოლთა შრიალი?!

იქნებ ვინმე ჯუჯაა და თავისნაირ ძმაბიჭებს
ლოტოს კოჭებს ურიგებს და ფეხებს ფრთხილად აბიჯებს?!

იქნებ ვინმე ბატონია, კბილი სტკივა საბრალოს
და არ იცის ეს ტკივილი სხვას ვის გადააბრალოს?!

იქნებ ვინმე დარაჯია, ან სამხედრო გუშაგი,
ბნელი ღამით სულ რომ ფხიზლობს ვით ერთგული მუშაკი?!

ქალაქიდან გაქცეულა დღეს ქურდი და ხიზანი...
დაიძინეთ პატარებო, ნახეთ ტკბილი სიზმარი!