ვმუშაობ თურქული პოეზიის კრებულზე; ვეძებ წიგნებში, პრესაში, ინტერნეტში თარგმანებს, მიგზავნიან პწკარედებს და მხატვრულ სახეს ვაძლევ მათ, ან მე თვითონ ვეძებ ინტერნეტში ამა თუ იმ პოეტის შემოქმედების ინგლისურ ან რუსულ ანალიზს და მერე „ვაკეთებ“ ლექსს... ეს პოეტი დღეს გავიცანი და მისი ლექსიც გავაქართულე... იმედია, თურქოლოგები არ დამძრახავენ.
ქაიგუსუზ აბდალი (XIV-XV სს)
ქაიგუსუზ აბდალი (XIV-XV სს)
ამ პოეტის შესახებ მცირე ბიოგრაფიული ცნობებია შემორჩენილი. ცნობილია მხოლო ის, რომ დაიბადა ალაიას (ახლანდელი ალანიას) სიახლოვეს. მისი ნამდცილი სახელია ალაათთინ ღაიბი (სხვა ვერსიით - ღარიბი/ყარიბი); დაიბადა მდიდარი ბეის ოჯახში, მაგრამ ახალგაზრდობაშივე, ეზიარა რა სუფიზმის საფუძვლებს, მიატოვა ოჯახი და დერვიშთა სავანეს შეეხიზნა, რომლის შეიხი აბდ-ალ მუსა იყო. თავდაპირველად სასულიერო ლექსებს წერდა, შემდეგ იუნუს ემრეს ზეგავლენით სუფისტურ-სატრფიალო ლირიკაზე გადაერთო, თუმცა მისთვის არც ხალისიანი, სასიმღერო ლექსების შეთხზვა იყო მიუღებელი. ხსენებულ სავანეში მან თავის ფსევდონიმად შეარჩია სახელი „ქაუგუსუზ (უდარდელი) აბდალი“ და ამ სახელით მოიარა მახლობელი აღმოსავლეთის და ბალკანეთის ბევრი ქვეყანა, ასევე მოილოცა ისლამის წმინდა ქალაქი მექა, თუმცა საბოლოოდ ეგვიპტეში დამკვიდრდა, მიიღო შეიხის ტიტული და სასულიერო მოღვაწეობას უძღვნა მთელი დარჩენილი სიცოცხლე; გარდაიცვალა იქვე ეგვიპტეში და დაკრძალეს ქალაქ კაიროს მახლობლად აბდალ ალ-მაღარას გამოქვაბულში, ამიტომაც ამ პოეტს ხსენებული საძვალის არაბული სახელითაც იცნობენ.
გარდა ლექსების კრებულისა (დივანისა), შექმნილი აქვს, აგრეთვე, პოემები - „დოლაფ-ნამე“ (დოლაბის წიგნი), „იაშ-ნამე“ (ასაკის წიგნი) და პროზაული სუფიური ტრაქტატები.
მე შენს გარდა, სხვა რამ ქვეყნად
სალოცავი ვიცი განა?!
შენ რომ არა, ვის ვეყმო და
ვანდო თავი, ვიცი განა?!
მითხრეს: „გახდნენ ავსულები,
ტრფობის ზღვართან გასულები...“
წუთისოფლად ვინ კარგია
და ვინ - ავი, ვიცი განა?!
ფარისეველს ვხედავ მრავალს...
მათგან ხსნას და გამოსავალს
ვერსად ვაგნებ... მტრად ვექცე თუ
მქონდეს ზავი, ვიცი განა?!
ქაიგუსუზ ყ ა რ ი ბ ვარ და
სულ ძონძებით დავდივარ და
შენი სილამაზის გარდა,
სანახავი ვიცი განა?!
