შენ ცისკარს რომ ეგებები მიბნედილი თვალებით,
ათას მიჯნურს ცეცხლს უკიდებ სიყვარულის ალებით;
კაცს კი არა, ტყის ბინადარ არსებასაც მოხიბლავ,
როცა მზერას მიმოაბნევ ვნების შემოძალებით.
ლამაზმანთა სახის მზერა თითქოს ვალად გვადევს და
ასე მიტომ ვიარებით დახუნძლული ვალებით.
მონა რომ ვარ მაგ მშვენების, შენთან თავის დახრა და
მორჩილება მე სიამით ვიგრძენ, განა წვალებით.
შენი ფასი შენ არ იცი... ჰკითხე ეს იმ მიჯნურებს,
რომ გიმზერენ ცრემლებს შუა მოციმციმე ლალებით2.
მე გონებაც არსად შემრჩა და სიცოცხლის სურვილზე
მიბმული ვარ მხოლოდ შენი ზილფით და დალალებით.
მიჯნურს ნუ სთხოვთ მოკრძალებულ და თვინიერ ცხოვრებას,
ტრფობა სხვაა, კრძალვა სხვაა... ყველა ბრძნული სწავლებით.
ჰე, ს ა ა დ ი, განგებას წინ ვერ აღუდგა ვერავინ
და ვერც შენ სძლევ ვერარა და ვერავითარ ძალებით.
ათას მიჯნურს ცეცხლს უკიდებ სიყვარულის ალებით;
კაცს კი არა, ტყის ბინადარ არსებასაც მოხიბლავ,
როცა მზერას მიმოაბნევ ვნების შემოძალებით.
ლამაზმანთა სახის მზერა თითქოს ვალად გვადევს და
ასე მიტომ ვიარებით დახუნძლული ვალებით.
მონა რომ ვარ მაგ მშვენების, შენთან თავის დახრა და
მორჩილება მე სიამით ვიგრძენ, განა წვალებით.
შენი ფასი შენ არ იცი... ჰკითხე ეს იმ მიჯნურებს,
რომ გიმზერენ ცრემლებს შუა მოციმციმე ლალებით2.
მე გონებაც არსად შემრჩა და სიცოცხლის სურვილზე
მიბმული ვარ მხოლოდ შენი ზილფით და დალალებით.
მიჯნურს ნუ სთხოვთ მოკრძალებულ და თვინიერ ცხოვრებას,
ტრფობა სხვაა, კრძალვა სხვაა... ყველა ბრძნული სწავლებით.
ჰე, ს ა ა დ ი, განგებას წინ ვერ აღუდგა ვერავინ
და ვერც შენ სძლევ ვერარა და ვერავითარ ძალებით.
