საადი შირაზელის შეგონებანი
განგება სადაც ისურვებს, ნავს იქ წაიღებს ნიავით,
მენავე თუგინდ სამოსელს იგლეჯდეს ტანზე სიავით.
საადი, ხსნა და საშველი ქვეყნად არ სთხოვო არავის,
მხოლოდ უფალს აქვს სახელი მფარველისა და მფარავის.
დაგმანულ კარსაც გაგიღებს უფლის რწმენა და თაყვანი,
იგია ჭეშმარიტ გზაზე შენი შემწე და წამყვანი.
მან თუ ისურვა, იბრწყინებ, ვით საგვირგვინე სპეკალი,
და თუ შემოგწყრა, გზად გელის მხოლოდ ნარი და ეკალი.
* * *
ის ლოცვა მართლაც მადლია, თუ გულწრფელ გრძნობებს ინახავს,
თუ - არა, მაშ, ჩათვალე, რომ ფუჭი კაკალი გინახავს.
წელზე ზონარით* დადის, თუ დალყით* მოსილი კაცია,
ეს სულერთია, თუ ხალხის მოსაჩვენებლად აცვია.
რად გინდა კაიკაცობით შენ ყურადღების მიქცევა?! _
ბევრი მცდელობით კაცობა ქალაჩუნობად იქცევა.
ზომიერება გმართებს და ყოველთვის იყავ, რაცა ხარ,
სააშკარაოდ კი არა, კაცი იქ იყავ, საცა ხარ.
ნათხოვარ სამოსს ჩამოგგლეჯს ერთხელაც ვინმე მყისიერ
და გამოჩნდება შენს ძონძებს რომ ფარავ ნათხოვრის მიერ. (150)
დაბალი თუ ხარ, ოჩოფეხს ფეხზე რად ირგებ... რას შვები?
მოტყუვდებიან ამგვარი სიმაღლით მხოლოდ ბავშვები.
ვერცხლი რომ ყვითლად დაფერო და თქვა - ოქროა ნამდვილი,
უვიცის შეცდენა არის ამით ძალიან ადვილი.
მოოქროვილი გროშებით არ გაბრიყვდება ზარაფი,
უმალ მიხვდება, რომ ამას ფასი არა აქვს არაფრის.
სპილენძს თუ მოსაჩვენებლად აცხია ოქროს ფენები,
ცეცხლში ჩაგდებით გაქრება, რაც ჰქონდა მოსაჩვენები.
* * *
შენს გულწრფელობას მიენდე, სხვა შველა არ დაგრჩენია,
ბრბოსგან ხომ წრფელი ზრახვანი არვის არასდროს სმენია.
ბრბო მოწონებით თუ გხვდება, ნუ ფიქრობ - მართლა კარგი ხარ,
ისინი მხოლოდ მას სჭვრეტენ, რომ გარეგნულად ვარგიხარ.
ქცევით და ტურფა იერით თუ ხარ ფერიის სადარი,
ბრბო არ იკითხავს შენს სულში ამდენი ჭუჭყი რად არი.
შენი ფლიდობით სამოთხის კართან მისვლას თუ გაცლიან,
ნიღაბს მახინჯი სახიდან იქ უმალ ჩამოგაცლიან.
